MonochromeTurtle

Caryn Dag zoveel van mijn lijdensweg, Ik word weer eens direct geconfronteerd met mijn eeuwige obsessie met Lydia. Gelukkig bestaan er mensen als meneer Faugis, die geen liefde en flikflooiende leerlingen in zijn klas tollereert. Hij is onze mentor, maar heeft de instelling van een sergeant. ......Een spartaanse sergeant...... Meteen in de 3e minuut van de les was het al raak. Een meisje was stiekem aan het sms'en en kreeg een gum naar haar hoofd gesmeten. "ALS JE IETS WILT VERTELLEN DOE DAT DAN MET PRATEN IN PLAATS VAN SMS'EN!" schreeuwde meneer Faugis "EN ALS HET JE VRIENDJE IS DAN ZOU HET ZEKER HANDIG ZIJN OM ZOIETS BUITEN DE LES, IN DE

"Denk je dat hij het echt is" Vroeg Adagio aan Jamaerah. Jamaerah haalde zijn schouders op en ging verder met Adagio door de lucht te leiden. Dit was slechts een droom: Adagio kan niet vliegen, hij heeft geen vleugels. "Maar het zou toch geweldig zijn als hij ECHT Willow's beste vriend kan worden?!" Zei Adagio opgewonden. "Het zou inderdaad fijn zijn, voor hun beiden" Reageerde Jamaerah. ZO ging het vaak in Adagio's dromen, Jamaerah wist dat hij niet te gehecht aan Adagio moest raken, maar tegelijkertijd won zijn menselijke kant het van zijn engelachtige. 'Recent overleden' spookte het vaak door zijn hoofd. "Gaat het goed" vroeg Adagio bezorg

"Ga zitten" zei Willow, terwijl ze zelf plaats nam achter een bureau. Ik slikte en ging zitten. Adagio zat ook aan het bureau, naast Willow. Het leek of hij ijverig aan het werken was aan een tekening, maar zijn alertheid was niet echt goed verborgen. "Wat is je naam?" vroeg Willow vriendelijk. "Bart Lugtenberg" zei ik. Willow keep op een lijst en mompelde "die staat niet op de lijst.....". "Ik- ehm....gisteren kreeg ik een telefoontje van een vrouw die zichzelf D.D noemde." probeerde ik uit te leggen. "Ik- ik dacht dat-". Willow glimlachtte en zei "Dat je niet op de lijst staat is een goed teken". Toen ze zag hoe verward ik keek voerde ze er

Het was echt niet de bedoeling dat ik zou gaan soliciteren bij D.D's zus, maar toch. Het gebouw waar het solicitatiegesprek werd gehouden zag er uit als een modern kantoorgebouw. Bij de receptie wisten ze mij te vertellen dat ik op de 7e etage moest zijn. Ik stapte net in de lift toen er nog een vrouw zich bij de receptie melde. Ook zij werd naar de 7e verdieping gestuurd. Ik hield de lift open voor haar. Eenmaal op de 7e verdieping bleek dat er vrij veel anderen waren voor deze positie. De wachtkamer zat bijna helemaal vol! De vrouw gromde een "laat ook maar" en bleef in de lift staan. Ze was duidelijk niet eens van plan om dit te proberen.

Isiah Eerste dag op school. Altijd eng, maar nu zeker. Mijn vader en ik zijn recent naar dit land verhuisd, en ik kan de taal nog niet echt goed spreken. Het is niet mijn schuld! Deze taal is gewoon onmogelijk..... Meteen in het eerste lesuur heb ik al een probleem: Mensen merken op dat ik nieuw ben, en proberen me allerlei dingen te vragen. Ik kan hun vragne niet bijhouden, ze praten te snel. Uiteindelijk zegt de leraar dat het goed is, en begint de les. Het lesboek is verwarrend, ik hebrijp de meeste woorden niet. Ik ben blij als de les voorbij is. Tijdens het derde uur is er iets fout gegaan, want ik word de les uit gehaald en naar een

Francis "School zuigt" mompelde ik voor de 7e keer terwijl ik driftig de tafel dekte. Ik zou met liefde en plezier willen stoppen en gewoon bij mam gaan werken, maar ik had haar een belofte gedaan, dat ik hard zou werken en later gelukkig zou worden. Ze wilde niet dat ik zoals haar eindigde. "Franci" Hoorde ik haar zeggen "Is er iets mis? De borden en het bestek klagen over je.". Typisch, als ik hardhandig was met iets was er NATUURLIJK iets mis met mij. Ze had gelijk, maar dat hoefde ze niet te weten. "Niks hoor Mam!" zei ik op een zo vrolijk mogelijke manier "Ik heb gewoon een zware dag op school gehad.". Mam rolde haar rolstoel de keuke

twee uur na dat telefoontje zit ik nog steeds te twijfelen over wat er nu was gebeurd met D.D. "Dit hoort jouw niet te overkomen" zei ik met een vrij arrogante stem. "Kop dicht Frits" Snauwde ik. "Maar ik heb gelijk, toch?" dezelfde arrogante stem "je hebt nog net niet de naam Jan, je bent iemand die nooit iets speciaals doet of meemaakt. Je bent gewoon". "Ik moet ophouden jouw te spelen" mompelde ik "Je bent niet goed voor mijn zelfvertrouwen". Frits zweeg, dank de goden. Als je iets niet weet, ga je natuurlijk meteen opzoeken wat het is. Op internet wel te verstaan, de tijd van boeken is bijna voorbij. "Kan onmenselijk gekrijs van geesten

Wakker worden is moeilijk. Op een maandagochtend zeker. Op een maandagochtend na een begrafenis van iemand die je je hele leven heeft gesteund is bijna onmogelijk. Het IS mogelijk, maar niet zonder tranen. 'Oma....' Was het eerste woord dat ik dacht. Na 22 jaar denk je dat je wel los kan laten van mensen die zoals een moeder zijn. Hell, de meeste jongens van 22 jaar oud leven op een kamer ver van huis! 'Ik ben niet "de meeste jongens van 22 jaar oud"' Dacht ik 'ik ben gewoon Bart Lugtenberg, niks bijzonders'.   Ontbijten is niet iets wat ik graag doe, ik eet liever alleen als het echt nodig is. "Beloof me day je goed voor jezelf zal zor